Het valt me op hoe goed ze eruit ziet. Stralende ogen, de overgave waarmee ze geniet van de warmte: open armen languit op de leuning. Het lijf dat de weldaad van de zon opneemt. Ze zegt “Er is iemand verliefd op mij. Dat is zo speciaal om te voelen. En hij is er eerlijk over naar zowel mij als mijn partner”. Haar man reageert heel open en fijn, maar het genieten van net vervaagd. Dovende adem en de stralende ogen zijn nu ernstig. Schouderkoppen vastgedraaid het hoofd klem tussen de schouders.
Ik neem haar lijf waar: “ik hoor je alleen over hen, wat ervaar jij eigenlijk?”. Hakkelend: “ja eh, ik ben me vooral heel erg van bewust dat ik ‘niets wil aanwakkeren’. Het was prachtig weer, maar ik heb geen rokje aangedaan, want dan ben ik te aantrekkelijk”. Een frons tussen haar ogen. “Je lijkt vooral heel kritisch op jezelf, alsof jij een grote verantwoordelijkheid draagt. Wat mag er niet zijn van jezelf?”.
Stilte en dan een lach. Zachter: “ja, ik mag niet verliefd zijn. Daar zit zo veel oordeel op”. Haar adem komt terug in haar buik. “Ik bruis van de energie in mijn bekken. Als ik mijn lichaam volg, dan doe ik dingen waar ik spijt van krijg. Ik voel lust. Maar dat mag niet.”
“Als je dit wel mag ervaren: deze levensenergie en die verliefdheid? Dat je die niet ontkent, maar dat je ‘t nu ervaart en toelaat. Met een open hart. Ze neemt de tijd om het te onderzoeken. “Ja! ik voel dan hoe fijn die energie is en hoe veel ik van mijn partner hou en dat het naast elkaar kan bestaan”. Een grote lach en haar hele lijf ademt weer; zowel energiek als steviger. “Ik sta ook zo in mijn kracht als ik dit toelaat. Er komt zo veel uit mijn handen op alle gebieden. Het is levensbrandstof. ”
Heel vaak zijn wij bang voor de levenslust, de creatieve energie in onze buik. Zeker als die in het contact met iemand (anders dan onze partner) gaat stromen. De neiging is om ervan weg te bewegen: het niet te voelen en te ontkennen. Het mag niet. Wat niet gevoeld wordt “is” er zogenaamd niet. Daarmee sluiten we iets af uit angst: fysiek (adem, stijve schouders), emotioneel (weg plezier), en mentaal zetten we onszelf klem met verboden.
De oerkracht van het bekken. Zo groot, dat we snel de deksel erop doen. Alsof het geen bron is maar een beerput. Maar daar zit de vitaliteit en de stroom. Mits goed beheerd in plaats van gecontroleerd. Piet Weisfelt noemt dit: het beheren of bevrouwen van je bestaan. Voor mij: Wanneer het bekken in verbinding is met de rest van ons lichaam, versterkt het geheel het deel. Zonder uit de bocht te vliegen. De kunst is erbij te blijven met je hart en je bewustzijn: “Waar je bij kunt blijven, kun je loslaten”. De ruimte voor dat bewustzijn zit in een bewoond lichaam. In de opleiding leer je hoe je dat integreert in je begeleiding.
Op 19 mei is er weer een introductieworkshop: de psychologie van het lichaam. Lichaamsdiagnostiek voor begeleiders. Schrijf je nu in.
