Op de hoogte blijven van “De Psychologie van het lichaam?”

AANMELDEN NIEUWSBRIEF

Home
Over Tessa Harts
De opleiding
Leeromgeving
- Dashboard
Artikelen
Contact
- Contact
- Inschrijven opleiding

Heading 1

Prata

Heading 2

Prata

Heading 3

Prata

Logo_PvhL_wide

Copyright 2025 | Tessa Harts
.

Algemene Voorwaarden
Klachtenprocedure
Privacy statement

Showing up. van binnen naar buiten. Getver. Wat l

Showing up. van binnen naar buiten.

Getver. Wat loop ik tegen mezelf op als ik “officieel” voor een lens ga van een fotograaf. Maar het is tijd. De foto op mijn profiel is al meer dan 8 jaar oud, dus hup niet miepen. Terwijl ik koortsachtig in mijn kledingkast zoek naar een verlossend kledingstuk, vraag ik me af wat me nou zo’n stress geeft.

Ik vind het eng om mezelf echt te laten zien. Bang voor hoe ik mezelf straks op die foto’s aantref. Of beter: niet aantref. De vrouw op de foto was ik vaak niet. Er schuift een kritische lens voor, een oude. Ik sta stil en voel de angst om mijn hart. Die gaat over niet kunnen laten zien wie ik ben van binnen. Ik voel het al gebeuren, alsof ik meer van buiten naar mezelf kijk, in plaats van mij van binnen voel. Ik verstop me, heel diep van binnen. Daar waar niemand en geen oordeel me kan raken. Een vlak gezicht krijg ik dan, waar niet vanaf te lezen is. Ik ben er wel, maar niemand die me ziet. Die foto’s heb ik al vaker van mezelf gezien. Een goeie oefening vandaag. Om wel naar buiten te komen, voorbij die oude respons. vanuit binnen naar buiten komen.

Daar waar je vernauwing zit, is juist de toegangspoort. Ik trek me terug naar binnen uit bescherming tegen een vermeende kritische buitenwereld. Dan ben ik onzichtbaar. Dat ik deze terugtrekking kan waarnemen en voelen, opent de deur. Ik kan een nieuwe vrije beweging maken. Naar buiten in het licht, met volle angst en groot verlangen. Daar is de groei. Je lichaam wijst je feilloos de weg.

En ik vond de weg naar Anne Vlietstra (www.annevlietstra.nl) Anne is fotograaf en kijkt met haar hart. Ze kan essentie vastleggen in vorm. Ik wil foto’s waarop ik mezelf kan herkennen, natuurlijk, echt. Anne merkt direct op hoe ongemakkelijk ik ben en stelt me gerust, met eerlijke woorden, open blik. Ze komt makkelijk heel dichtbij, zonder invasief te zijn. “Dan zegt ze: volgens mij zie ik je nu wel echt”.
Deze foto is de eerste die ze me stuurde.
Ik ben het. Super dichtbij. Ook in mijn werk is dat het allermooist: de ware ontmoeting. Van iemand met zichzelf, tussen de ander en mij en wat zich daar ontvouwt. Maandag 19 mei is er weer een introductieworkshop.

Ben jij bang voor je eigen (levens)lust? Het valt

Ben jij bang voor je eigen (levens)lust?

Het valt me op hoe goed ze eruit ziet. Stralende ogen, de overgave waarmee ze geniet van de warmte: open armen languit op de leuning. Het lijf dat de weldaad van de zon opneemt. Ze zegt “Er is iemand verliefd op mij. Dat is zo speciaal om te voelen. En hij is er eerlijk over naar zowel mij als mijn partner”. Haar man reageert heel open en fijn, maar het genieten van net vervaagd. Dovende adem en de stralende ogen zijn nu ernstig. Schouderkoppen vastgedraaid het hoofd klem tussen de schouders.

Ik neem haar lijf waar: “ik hoor je alleen over hen, wat ervaar jij eigenlijk?”. Hakkelend: “ja eh, ik ben me vooral heel erg van bewust dat ik ‘niets wil aanwakkeren’. Het was prachtig weer, maar ik heb geen rokje aangedaan, want dan ben ik te aantrekkelijk”. Een frons tussen haar ogen. “Je lijkt vooral heel kritisch op jezelf, alsof jij een grote verantwoordelijkheid draagt. Wat mag er niet zijn van jezelf?”.

Stilte en dan een lach. Zachter: “ja, ik mag niet verliefd zijn. Daar zit zo veel oordeel op”. Haar adem komt terug in haar buik. “Ik bruis van de energie in mijn bekken. Als ik mijn lichaam volg, dan doe ik dingen waar ik spijt van krijg. Ik voel lust. Maar dat mag niet.”

“Als je dit wel mag ervaren: deze levensenergie en die verliefdheid? Dat je die niet ontkent, maar dat je 't nu ervaart en toelaat. Met een open hart. Ze neemt de tijd om het te onderzoeken. "Ja! ik voel dan hoe fijn die energie is en hoe veel ik van mijn partner hou en dat het naast elkaar kan bestaan”. Een grote lach en haar hele lijf ademt weer; zowel energiek als steviger. “Ik sta ook zo in mijn kracht als ik dit toelaat. Er komt zo veel uit mijn handen op alle gebieden. Het is levensbrandstof. ”

Heel vaak zijn wij bang voor de levenslust, de creatieve energie in onze buik. Zeker als die in het contact met iemand (anders dan onze partner) gaat stromen. De neiging is om ervan weg te bewegen: het niet te voelen en te ontkennen. Het mag niet. Wat niet gevoeld wordt “is” er zogenaamd niet. Lees verder op de site: https://www.depsychologievanhetlichaam.nl/ben-jij-bang-voor-je-eigen-levenslust/

Lichaamswijsheid is niet alleen maar leuk. Via he

Lichaamswijsheid is niet alleen maar leuk.

Via het contact met je hele lijf ervaar je wat je misschien al ergens van binnen wist, maar nog niet ten volle in je bewustzijn wilde toelaten. Je weet het van binnen, maar zo lang je buiten blijft (gericht op wat er buiten je is) kun je ook ontsnappen aan wat waar is, maar ook ongemakkelijk:
·      Dat je te druk bent en eigenlijk niet meer kan.
·      Een keuze moet maken, die klopt maar ook pijnlijk is.
·      Niet doet wat je eigenlijk het liefst zou doen.
·      Vastzit in een baan of functie die niet werkelijk bij je past.
·      Dat je doet wat anderen van je willen, in plaats van je wat jij zelf van binnen uit wilt doen.

Eigenlijk ontsnap je dan aan jezelf. Aan waartoe jij hier bent, jouw potentieel, en je werkelijke verlangens.

Ook ik ontsnap soms aan mezelf. Ik vind veel leuk en wordt van contact met mensen die ik waardeer en inspirerend vindt, zo blij. Daarin kan ik mezelf soms kwijtraken. Al een langere tijd voel ik dat ik net iets te druk ben. Te veel wil en het gevoel van haast me te veel overvalt. Bij het naar binnen voelen, kwam zo helder naar boven dat als ik dit jaar meer rust wil, ik dus moet kiezen. Wat is werkelijk mijn weg? En daar hoort ook een pijnlijke keuze bij; ik neem afscheid van een mooi ontwikkelproject waar ik met een iemand aan werkte die me dierbaar is. Dat doet pijn. En tegelijk klopt het ook. Via het weten van je lijf, ontkom je er niet meer aan.

Vaak hoor ik dat ook van begeleiders die kiezen voor mijn opleiding: “Dat ze er nu klaar voor zijn”. Dat gaat dan vaak over werkelijk naar zichzelf luisteren. Dat levert je op dat je beweegt naar de kern van jezelf en ook naar de kern van de mensen die je beleid. Niet altijd makkelijk, en het vraagt moed. Met huid en haar en een open hart. All-in.

Is het dit jaar jouw tijd?

Maandag 19 mei is er weer een introductieworkshop.

Herken jij wanneer iemand sluit? Een krachtige le

Herken jij wanneer iemand sluit?

Een krachtige leidinggevende met een strak werkuniform, die vast zit tussen het appèl van de organisatie en dat van zijn team. Zijn eigen verlangen zit op het werkelijk maken van contact. Als het gaat over zijn eigen gevoel of ervaring in de werksituatie, stopt direct zijn adem.
Hij sluit. De ogen verstarren en naar buiten gericht. Zijn hele lichaam verstrakt. “Wat gebeurt er nu in je lichaam?” vraag ik. “Kramp”, zegt hij. Hij neem naar eigen spanning en het sluiten waar.

Met de BodyMindScan© die we doen ervaart hij dit opnieuw in zijn buikzone. “Ik ben afwezig als de ander komt met zijn of haar ervaring. “Als ik er niet ben, is er ook geen ontmoeting mogelijk. Het is de ander én ik is, in plaats van 'alleen de ander': of dat nou een teamlid is of mijn leidinggevende. Ik heb even veel recht op plek". De ontroering is voelbaar, hij vertelt een herinnering over het sluiten van zijn buik. Zijn buik wordt warm, zijn adem wordt vol: "Als ik plek heb hoef ik niet te vechten”.
“Hoe kan je jezelf plek geven?” Vraag ik. Door niets te doen, maar er gewoon te zijn. En mezelf eerst af te vragen: ben ik er wel?
Hij richt zijn aandacht naar binnen op zijn lichaam. De ogen veranderen en worden zachter. Het lichaam ontspant en hij zakt in zijn benen en voeten. Hij neem zijn plek in.

Vaak zoekt iemand begeleiding omdat hij of zij zelf niet meer vrij kan bewegen tussen openen en sluiten. Het lijf geeft dat feilloos aan. Het sluiten is een kramp geworden. Het sluiten is duidelijk ervaarbaar in het lichaam, maar is niet alleen fysiek. Het lichaam sluit, vaak om een gevoel te blokkeren. Ook mentaal is er dan fixatie: een overtuiging gekoppelt aan het sluiten.

De fysieke gewaarwording van op slot gaan, kan de bewoner van het lijf meestal goed voelen. Dat maakt ons vlees en bloed zo helpend: concreet en duidelijk. Je voelt je keel dichtgaan, je adem stokken, je gezicht verstrakken, je buik intrekken. Ten minste: Wanneer je daarop wordt uitgenodigd en je geleerd hebt je lichaam te bewonen. Anders schiet je in de kramp en blijf je erin zitten.
lees verder op de site.

Het lichaam heeft een eigen weten. Dit weten kan

Het lichaam heeft een eigen weten.
Dit weten kan ik contact met het lichaam naar boven komen. Gentlin heeft hier de volgende woorden aan gegeven:
Het lichaam ís de situatie, het bestaat uit levend weefsel in interactie met wat er in en omheen gebeurt.
Het lichaam kent daarmee de situatie.
Het is de situatie
Het is de plek waar de situatie plaats vindt.

Er komt gedrag uit voort wat voor het voortbestaan van het lichaam zorgt. Ons fysieke overleven. Maar er is meer.

Hij spreekt over “the zone of rightness” in het lichaam. Het innerlijk weten , de innerlijke waarheid of wijsheid.

Hier een bijzonder, (gedateerd in vorm maar zo actueel qua wijsheid) filmpje waarin hij daarover spreekt. https://youtu.be/j16jpZwl518?si=A5HGPqhJJekccee5

Dit innerlijk weten leren kennen n gebruiken in begeleiding?
Maandag 10 februari is er weer een introductieworkshop. 3 april start de masterclass lichaamswijsheid weer.

Instagram bericht 17981484482784316

Instagram bericht 17981484482784316

CRKBO_Instelling_CMYK

Home
Over Tessa
De opleiding
Artikelen
Contact